‘Vandaag gaan we op zoek naar ons eigen ongemak’, zegt de trainster, terwijl ze met een grijns een tube mayonaise uit haar handtas tovert. ‘En om dat te gaan ervaren, gaan we onze handen insmeren met mayonaise. Wie begint?’
De hele groep kijkt elkaar aan. Begin jij? Begin ik? Ik merk bij mezelf een lichte twijfel, maar ook een soort van kinderlijke nieuwsgierigheid. Hoe zou dat nou voelen, zo’n kwak vette derrie op je handen? Zouden je handen daar ook zacht van worden? En hoe ziet dat er eigenlijk uit?
Vervolgens steek ik vastberaden mijn handen naar voren. ‘Doe maar’, zeg ik, waarop de trainster het witte goedje op mijn rechter handpalm spuit. Een geoefend handcrèmesmeerster als ik ben, begin ik het meteen uit te smeren over mijn handen. Een zurige geur dringt mijn neus binnen en mijn handen glimmen van het vet. Niet eens zo heel onprettig, maar nu zit ik daar met die vette handen. Wat nu? Een licht ongemak maakt zich van mij meester.
De dame naast mij observeert het al die tijd vol afschuw. ‘Dat kan ik dus echt niet’, zegt ze. ‘In mijn hoofd heb ik alle stappen al bedacht en het staat me gewoon tegen. Mij niet gezien.’ En er zijn er meer die zich niet over het toekomstige ongemak heen kunnen zetten. Ongeveer driekwart van de groep besluit het uiteindelijk te proberen.
De les die erbij hoort, is dat ongemak onderdeel is van het leven. We zijn allemaal geneigd om het weg te stoppen en te verdoven, maar van al dat vluchtgedrag hebben we uiteindelijk meer last dan van het aangaan van dat ongemak. Zo ook met de mayonaise, wat een kort ongemak blijkt te zijn. Een wasbeurt verder is er bijna niks meer van te merken, behalve de zurige geur die nog de hele avond aan mijn handen blijft zitten.
‘Als je oefent met dit soort kleine varianten van ongemak, wordt het gemakkelijker om later ook groter ongemak aan te gaan’, legt de trainster uit. ‘Ik daag jullie dus uit om de komende weken zelf nog eens zoiets te proberen. Wat levert jullie nog meer ongemak op?’
Ik denk even na. Te laat komen is zeker iets, maar dat heb ik vanochtend tijdens de training helaas al gedaan. Mijn haar een keer niet wassen misschien? Dan voelt het de hele dag alsof het niet lekker zit. Laat ik dat eens proberen. En dan niet in het weekend, maar op een dag dat ik echt op pad moet.
Onderweg terug naar huis krijg ik er echter gratis wat extra ongemak bij: file. In plaats van me erover op te winden, kies ik er vandaag voor om het maar eens aan te gaan. De file is er nu eenmaal en er valt niets aan te doen. Toch merk ik de onrust bij mezelf. Zit je daar, een uur lang stapvoets rijdend met je zurige handen. Doe mij dan toch maar mayonaise.
