Op 17 november verschijnt mijn boek Introvert Leiderschap. Voor dat boek heb ik talloze introverte leiders uit binnen- en buitenland geïnterviewd, waaronder René Bolier. Zijn interview lees je exclusief op deze website, als een voorproefje op de rest van het boek.

Je zou René Bolier (30) met recht een self-made man kunnen noemen. Zijn schooltijd doorliep hij met twee vingers in zijn neus, waardoor hij al vroeg aan zijn carrière kon bouwen. “Ik heb op het VWO gezeten zes jaar lang, maar het grootste gedeelte daarvan was ik niet aanwezig en werkte ik bij een automotive consultancybedrijf. Daar was ik verantwoordelijk voor de telemarketing met een team. Ik begon daar op m’n vijftiende te werken tot m’n achttiende en ik was daar het liefst fulltime bezig. Toen ik 18 was ben ik meteen fulltime gaan werken voor een lokaal recruitmentbedrijf. Daar deed ik met name sales. Een jaar later raakte ik steeds meer geïnteresseerd in de wereld van tech en online media en ben ik voor een startup gaan werken in Nieuwegein om new business voor hen te doen. ”

Zo belandde hij uiteindelijk ook voor z’n dertigste in de rol van CEO. “Daar kwam ik op de radar van de twee oprichters van Onrecruit. Binnen datzelfde jaar werd ik de eerste werknemer. Toen was ik 20-21. We hebben jarenlang rustig gebouwd aan het bedrijf. Het werd steeds meer een softwarebedrijf door de jaren heen. Drie, vier jaar geleden hebben we een heel nieuwe architectuur gebouwd in Krakau en dat heeft voor een behoorlijke doorbraak gezorgd. Sinds een jaar of drie zijn we een veel harder groeiend bedrijf, veel succesvoller. Twee jaar geleden zijn mijn collega Dirk en ik benoemd tot CTO en CEO. Wij hebben het stokje overgenomen van Rob en Tim, de oprichters.”

Door zijn ambitie op werkgebied was er aanvankelijk weinig ruimte voor zelfontwikkeling. Dat kwam pas een paar jaar geleden, toen hij ook meer leerde over zijn introverte kant. “Ik kwam er veel te laat achter. Ik heb me in het verleden veel te veel vergeleken met iemand die extravert is, wat natuurlijk veel meer het ideaalbeeld is. En ik ben ook wel heel vaak mijn eigen grenzen over gegaan omdat ik niet begreep dat opladen op mijn manier anders is dan hoe andere mensen het doen. Het hele verhaal van je wilt zo graag alleen zijn en dat is niet raar, dat ken ik eigenlijk pas een jaar ofzo.”

Ik heb me in het verleden veel te veel vergeleken met iemand die extravert is, wat natuurlijk veel meer het ideaalbeeld is

Kwetsbaar

Zijn introverte kant zat hem in zijn jonge jaren wel degelijk in de weg. “Je wordt eerder gepest, want je bent kwetsbaarder, je bent gevoeliger, je bent slechter in jezelf hard of schreeuwerig uiten. Je bent schrikkerig voor machogedrag. Daar gaan sommige mensen heel lekker op. Maar door de jaren heen heb ik wel heel erg geleerd om mijn eigen mensen om me heen te verzamelen en ben ik ook een meer zelfverzekerd persoon geworden. Ik zit nu zelfs aan een pokertafel en daar zitten heel veel macho’s. Ik heb daar helemaal geen last meer van en kan dat nu heel erg loslaten, waar ik vroeger zoiets had van oh shit. Dat is redelijk verleden tijd.”

In zijn rol als leidinggevende heeft hij hulp gehad van een coach om meer zijn eigen stijl te vinden. “De oorspronkelijke vraag zat hem erin dat ik soms te directief over kon komen naar mensen. En ze dus een beetje bang van me kunnen zijn. Waar we achter kwamen is dat mijn natuurlijke kracht zit in verbinding en gevoel, maar ik uit mezelf in mijn operationele staat meer in directief, organiseren, controleren enzovoorts. Dus we zijn met name bezig geweest met meer balans daarin brengen. Me kwetsbaarder opstellen, meer op het gevoel van de ander gaan zitten, acceptatie.

Mensen hebben nu toch meer hetzelfde gevoel dat je samen in dezelfde trein zit. Dat is heel erg belangrijk. Ik merk bij mezelf ook meer rust. Ik accepteer beter wie ik ben, wie de ander is en dat we het daar mee moeten doen. En ik merk dat als je als leider kan helpen om menselijke behoeften in te vullen, de rest allemaal tachtig keer zo snel en zo makkelijk gaat.”

Ik accepteer beter wie ik ben, wie de ander is en dat we het daar mee moeten doen

Opener

De sessies met zijn coach hielpen René ook zijn introverte kant meer te delen met anderen. “Ik ben veel opener. Vorige week hadden we onze eigen conferentie. Dan zeg ik tegen mensen gewoon dat ik een hele dag in bed heb gelegen, omdat het daarna voelde alsof er een truck over me heen was gereden. Ik kon gewoon niks meer. Ik geef veel meer m’n grenzen aan en raad anderen aan om hetzelfde te doen. Doe dingen omdat je ze zelf wilt, niet omdat het zo hoort of omdat je een bepaald image wilt creëren. Dat heeft allemaal geen zin.”

Zijn leiderschapsstijl omschrijft hij vooral als losjes en met veel vrijheid. “Ik zie mezelf meer als een leider dan een manager. Ik ben wat minder een operationele manager en wat meer van: jongens let’s go. Af en toe help ik je super operationeel om beter te worden, train ik je. Maar met deze schaal moet ik soms ook operationeel management vertonen. Dat is wel een challenge voor mij om te zorgen dat ik daar op een positieve manier energie in blijf stoppen.”

Die energie stopt hij des te meer in het menselijk contact op de vloer. “Ik ben enorm aanwezig. Ik check veel in bij mensen, weet overal vanaf. En als mensen me nodig hebben weten ze me ook te vinden, ik ben er altijd voor ze. Ik probeer ze geen vis te geven, maar een hengel. Dat is soms heel lastig, want je wilt gewoon het probleem nu oplossen. Maar ik probeer altijd uit te zoomen en de persoon zelf beter te maken.”

Ik probeer ze geen vis te geven, maar een hengel

Tijd blocken

Om vervolgens weer op te laden zorgt René dat hij voldoende tijd vrij houdt voor zichzelf. “Ik heb hele grote tijdsblokken in mijn agenda die ik in m’n eentje doorbreng. Dat is de enige manier voor mij om het enigszins te balanceren. Veel op vakantie gaan en dan helemaal uitzetten. Dus balanceren. Keihard gaan als het kan en heel erg jezelf de tijd en ruimte geven om je batterij op te laden op momenten dat je dat niet doet. En je soms ook gewoon realiseren dat je er even helemaal klaar mee bent of geen zin hebt. Dus ook proberen meer te luisteren naar je batterij.”

Hierin schakelt René tussen de aan- en de uitstand. Iets er tussenin is er voor hem niet. “Ik geniet ongelooflijk van relaxen, leuke dingen doen of de wereld zien. En ik geniet ongelooflijk van knallen als ik aan moet staan voor m’n werk. Ik houd niet van middelmatigheid. En natuurlijk heb je in een dag nog steeds je piekmomenten. In onze lijn van werk is de hoeveelheid werk eindeloos. Hoe goed je iets doet zorgt uiteindelijk voor veel meer output. Dus die aanpak werkt voor mezelf best wel goed. En de kwaliteit van leven is gewoon hoger zo dan wanneer ik het meer uitsmeer. Het heeft wel consequenties voor je sociale contacten of bepaalde levenskeuzes die je maakt, maar dat is iets waar ik zelf comfortabel mee ben.”

René is zich ervan bewust dat het voor andere introverten niet altijd even makkelijk is om de top te bereiken. “Ik ben door de jaren heen in deze rol gekomen. Stel je voor ik was gewoon sales executive geweest bij een softwarebedrijf en ik zou CEO willen worden van een nieuwe startup ergens, dan zou dat wel heel challenging zijn geweest. Ik heb mentoren die werken bij Amerikaanse bedrijven en daar zie je gewoon amper introverte mensen in de top. Dat werkt gewoon niet zo en dat is natuurlijk ongelooflijk slecht. Want dat betekent dat je een ongevoelige directieve stijl hanteert en dat veel mensen niet happy zijn en zich niet gehoord en gezien voelen. Daar ligt een enorme kans voor geluk en succes. Als je mensen beter begrijpt en weet waar ze sterk in zijn, dan worden we daar allemaal gelukkiger, minder gestrest, echter en daarmee succesvoller door.” 

Wat René betreft is hij zeker nog niet uitgeleerd op zijn huidige plek. Samenwerken met een wat meer extravert directielid zou hij een mooie nieuwe uitdaging vinden. “Dat zal positive spanning brengen, reuring en irritatie. Maar dat is heel goed. Als je erachter komt dat je gewoon lol kunt hebben in iets leren, dan heb je niet het gevoel dat je aan het werk bent. Mensen zeggen dat ook wel eens: waarom moet het altijd beter? Waarom ben je altijd aan het leren? Daar haal ik energie uit. Vooruitgang geeft mij energie.” 

Ik heb mentoren die werken bij Amerikaanse bedrijven en daar zie je gewoon amper introverte mensen in de top