Een jaar geleden veranderde mijn leven drastisch toen ik moeder werd van een zoon. Voor een introvert zoals ik betekende dit dat ik hier echt mijn weg even in moest vinden. Inmiddels lukt dat steeds beter en deel ik graag mijn ervaringen.
Ergens zou je kunnen zeggen dat ik het misschien wat heb onderschat: de gebroken nachten, het altijd aan staan en het feit dat je nu voor altijd 'mama van' bent. Ik zie mezelf als iemand die zich best snel kan aanpassen aan verandering, maar moeder worden kostte me toch iets meer tijd en energie dan ik vooraf kon inzien.
Als introvert heb ik m'n oplaadtijd hard nodig, zeker omdat ik gewend ben altijd het maximale uit een dag te halen. Ik heb daar dus ook niet minder van genomen, maar vooral op een andere manier. Omgekeerd uitslapen vind ik bijvoorbeeld echt een vondst: vroeg gaan slapen, zodat je de volgende ochtend toch uitgeslapen bent als de kleine zich vroeg meldt. Of middagdutjes, terwijl de kleine slaapt. Klinkt misschien luxe, maar het is af en toe echt noodzaak.
Mijn zoontje is doorgaans vrij zelfstandig (de appel valt niet van van de boom, zeg maar), maar op momenten dat er grote ontwikkelsprongen zijn, kan hij wat aanhankelijker worden. In het begin moest ik daar echt mijn weg in vinden, maar die momenten gebruik ik nu om echt even samen de tijd te nemen. Een fijne wandeling te maken bijvoorbeeld of lekker samen spelen. Het helpt me om dingen wat meer te relativeren.
Afschakelen
Tijd voor jezelf nemen kan ook best lastig zijn als jonge moeder. In mijn coachopleiding leerde ik echter al op dag één dat je eerst goed voor jezelf moet zorgen voordat je goed voor een ander kunt zorgen. Dat gegeven helpt me om af en toe even af te schakelen en iets voor mezelf te doen. Ik heb mezelf zelfs een hele week ontspanning gegund komende zomer, om weer even helemaal bij te tanken. Na dat soort momentjes kan ik echt dubbel zo hard genieten van de tijd met mijn zoon.
Eén van de lastigste dingen vind ik denk ik nog wel de vele ongevraagde adviezen die je plotseling krijgt. Ik geloof niet dat er maar één manier is om dingen te doen, maar er zijn bepaalde mensen die er stellig van overtuigd zijn dat dat inzake baby's wel het geval is. Als introvert overkomt het me weleens dat ik dan achteraf pas echt een goed antwoord klaar heb. Een kwestie van oefenen denk ik.
Uiteraard vraag ik me ook regelmatig af of mijn zoontje wellicht ook introverte trekken heeft. In het begin wilde hij echt overal bij zijn en meende ik juist meer extraverte trekken te herkennen, maar inmiddels kan hij ook heel goed even iets voor zichzelf doen. Bij de gastouder blijkt hij zelfs af en toe even onder de tafel te gaan zitten, dus misschien zit er toch ook wel een introverte kant aan hem. De tijd zal het leren.
Meer tips lezen over het zijn van een introverte moeder? Eerder schreef ik er dit artikel over.
